بنام خدا

تسلیت جمعی از نویسندگان، به مرجعیت عظمی، حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی
انالله وانا الیه راجعون
درگذشت بانوی مکرم، مادرمهر،همسروفاداروهمرزم صادق فقیه عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی (دام ظله علی رئوس المسلمین) بر آن فقیه زاهد مجاهد وپیشوای امت اسلامی، بیت مرجعیت شیعه وبانوان مکرم امت اسلامی تسلیت باد!
تاریخ جهان ومخصوصا تاریخ شرق بگونه ی رقم خورده است که نقش خلیفت الهی نیمی از جامعه بنام بانوان تابندگی ندارد واگر قرآن نقش خلیفت الهی زنان چون مریم، آسیه، مادر موسی ونقش تاریخ ساز ملکه سبا را بعنوان نمونه ذکر نمی کرد،زن هرگز هویت اجتماعی نمی داشت وتاریخ، زن را از ذهن وضمیر خلق الله به کلی پاک می کرد.
اکنون که ما، درسوگ بزرگ بانوی از راهپویان بزرگ بانوان تاریخ نشسته ایم، بایسته است که یاد ونام اورا بشایستگی گرامی بداریم وبه یاد داشته باشیم که او بانوی بزرگ بود ونقش اساسی در جهاد واجتهاد داشت.
درست است که به ظاهر به میدان های رزم نرفت وسینه دربرابردشمن سپر نکرد وبرکرسی تدریس ننشست، فقه واصول وتفسیر تقریر وتحریر وتبین نکرد.اما او مجاهد اکبرخاموش بودچنان که دیگر بانوان بزرگ امت اسلامی مجاهدان اکبرخاموش هستند (جهاد بانوان جهاد اکبر است همان جهاد اکبر که رسول مکرم اسلام آرزوی دیدار بامجادانش راداشت.)
این بانوان است که مجاهدان آستخوان آهن ودریادل رادر دامن تربیت می کنندتا تاریخ را ازنو بسازند ونام شان برتارک تاریخ بدرخشند .اگر چه تاریخ نام ویاد آن زنان مجاهدپرور را برپیشانی حک نمی کند.
چنانکه سرگذشت بشرگواه صادق است که درکنار تاریخ سازان بزرگ، زنان بزرگ حضورداشته اند و پیشوایان آنان که رسولان برحق باشند، پابه پای این رسولان هم، زنان مجاهد راه پیموده اند وجان دادند تا نهضت رسولان به ثمر نشیند وحق علم ظفر افرازد وکلمة الله از مناره های زمان بگوش آید.
آری، همرزم فقیه عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی، یکی از همان زنان مجاهد ومجاهد پرور وراز دان وهمدل وهمزبان فقاهت وسیاست بود.
اوبود که خانه رابامهر آذین می کرد تا فقیه عالیقدربدون هیچ ملالتی از نام ها بگذرد وبه سرچشمه معنا رسد وشریعت راشرح کند.
اوبود که بارگران زندگی رابرشانه حمل می کرد تا مبادا محنت روزگار سنگ تفرقه درراه اندازد وراه تحقیق برمحقق بسته شود وفرقه ناجیه بدون منهاج ماند .
همو بود که درسال های رنج ومرارت تحصیل فقیه عالیقدر چون شمع سوخت تا فرزانه مردتاریخ بافراغت، شبهای دیجوررابه صبح صادق پیوند زند وبه امت اسلامی وجهان بشریت فرقان قرآن هدیه کند.
او بانوی بزرگ بود وتوانست بزرگ مردتاریخ وفرزانه فقیه زاهد را یاروفادار وهمدل مهربان وهمزبان غمخوار باشد ودر فقاهت وسیاست یارغار.
که باشد که نداند اگرتدبیروتقدیرآن بانوی بزرگ نبود، سالهای تحصیلی فقیه فرزانه درنجف،دوران طریقت سازی وشریعت گستری وحقیقت یابی، کابل،دهه جهاد واجتهاد،عصر هجرت وخانه بدوشی وهمزمانی زعامت امت اسلامی وداغ جگر سوزمفقود شدن فرزند، برفقیه عالیقدر چگونه می گذشت وخدامی داند که اگر آن فرشته مهرو وفا درکنار آن فقیه نمی بود چه می شد.
آری او بزرگ بود ونقش بزرگ درتاریخ معاصر دارد ویادونامش بزرگ باد .
محمد علی برهانی شهرستانی
محمد ابراهیم حسن زاده یکه ولنگی
محمدجواد احمدی
اسدالله جعفری
مشهدالرضا7/4/1389